لحظه ها وادار به زندگیم میکنند.

اندوه سنگینی است. حضور خسته ام اجبار است.

اندکی من" در زندگی من است .همه من گم شده است.

هراسی نیست از نبودن.

حسرت ها تمام لحظه ها را کدرمیکنند

 یارای بودن نیست .چه پوچ شده ام من

.اکنون پر از خالیم

.بغض سنگینی است بی دلیل راه خودش راپیدا میکند.

 گاهی کسی میپرسد کجایی؟اماافسوس  لحظه ای منتظر پاسخش نیست.

منه اندک درتنهایی خود گم شده است.

 صدایم درکوچه های غریب پرمیزند آشنایی نیست

اینجا آخر نبودن است......

                                          اینم دل نوشته خودم

نظرات شما عزیزان:

سیما

ساعت18:42---25 اسفند 1390

- [ایمیل]

كاش زندگيم از اينا داشت...

[◄◄ι] [ ιι ] [■] [►] [ι►►]
اینم فریاد سیما............

شهریار

ساعت14:24---20 اسفند 1390

من کیستم ما کیستیم همه کیستند
همه ما انیم که در ذهن تو میگذرند
ذهنت شاد باد

زهرا

ساعت0:09---20 اسفند 1390

عالی بود خیلی صمیمی وواضح حرفتو زدی تبریک میگم

ali tabriz

ساعت19:34---19 اسفند 1390

احساس زيبايي دارين
در لحظه هاي كوچيدن عشق سكوت شب را احساس ميكنم
و ستاره هاي اشك آسمان چهره مشتاقان را نورباران مي كند
و من در سياهي شب از او مي خواهم
كنارم باشد
تا شب تار جدايي ترساندم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: